Fragment:

In mijn praktijk als therapeut werd me duidelijk dat vrijwel iedereen in de basis met hetzelfde probleem worstelt. Zelfafwijzing of zelfhaat. Ik ben onderzoek gaan doen en kwam tot de ontdekking dat oude pijn de oorzaak is van het gebrek aan zelfliefde. Trauma’s dus. Iedereen is in meer of mindere mate getraumatiseerd en dat is iets wat in veel therapieën en spirituele beoefening onderbelicht wordt maar het heeft gigantische invloed op je leven en ontwikkeling. Vrijwel alle angst en pijn komt voort uit de angst om afgewezen te worden, dat er niet van je gehouden wordt. Deze angst ontstaat in de vroegkinderlijke jeugd. (het hoe en waarom beschrijf ik uitgebreid in mijn boek).

Afwijzing is voor ons systeem uiterst bedreigend en stressvol. Maar wanneer je jezelf afwijst, wanneer je gevoelens hebt die er niet mogen zijn, heeft dat dezelfde stressreactie tot gevolg als wanneer een ander je afwijst. Zelfliefde is dus cruciaal voor je welzijn. Maar het is niet zo makkelijk om van jezelf te gaan houden omdat het gebrek aan zelfliefde je overlevingssysteem aanzet waar weer allerlei stresspatronen aan vastzitten. Het is mijns inziens heel belangrijk om dit te begrijpen. Want anders kan je gaan denken ‘jezusmina, van mezelf houden kan ik ook al niet.’ Wat weer zelfwijzing is en dus stressvol. Wanneer je gaat proberen dit cognitief op te lossen dan verlies je het altijd. Van jezelf houden moet je op een andere manier aanvliegen. Het is een bewustwordingsproces en het helen van diepe oude pijn.